Ik heb een Bradford Pear Tree geplant. Hier is waarom ik het niet nog een keer zal doen

Nee, het was niet vanwege de penetrante geur. Deze boom kan de omgeving belasten.

Door Luke Miller Save Pin FB Afbeelding met dank aan Adobe Stock.

'Bradford' Pear Tree geschiedenis en problemen

'Bradford' peer werd geïntroduceerd in het midden van de jaren 1960 en werd al snel de meest populaire cultivar van callery pear (Pyrus calleryana). Sterker nog, het's zo populair dat de twee termen vrijwel door elkaar worden gebruikt door het publiek. Het was een favoriet van tuinarchitecten en gemeentelijke planners. De bomen waren in de lente bedekt met witte bloemen en je kon ook uitkijken naar mooie herfstbladeren. 'Bradford' groeide snel, nam elke grond zonder klacht en was pest- en ziektevrij. Het werd zelfs beschreven als een van de beste cultivar van bomen ontwikkeld in de 20e eeuw.

In het begin konden de tekortkomingen worden afgeschreven. 'Bradford' moest klein zijn maar groeide 40 tot 50 voet lang. En de bloemen hadden een misselijk zoet aroma dat in de lucht hing toen de bomen in groepen werden geplant (een gangbare praktijk met straatbomen). Andere fouten waren moeilijker te negeren. 'Bradford' was een structurele uitdaging, met een stel zwakke takken die voortkomen uit dezelfde sectie van de stam. Als een winterstorm dat deed'geen wrak van de boom maken, de slecht gebouwde takken zouden het zelf doen. De bomen vielen letterlijk na 20 jaar uit elkaar.

De grootste pijn werd duidelijk: 'Bradford' kruiste met andere perenbomen. Erger nog, het nageslacht keerde terug naar de kenmerken van de soort, wat bandenveroorzakende doornen en thug-achtige struikgewas betekende die inheemse planten verdrongen.

Mijn ervaring met 'Bradford'

Eén oplossing voor 'Bradford' problemen waren om steriele cultivars te gebruiken die dat niet wilden't reproduceren. Ik heb er een gekocht, a 'Cleveland Select', die een rechtopstaande, zuilvormige vorm had die beloofde zich beter te gedragen. Bovendien had het nog steeds geweldig herfstgebladerte & # x2014; een mix van bordeaux en geel midden november nadat al het andere was voltooid. Wat de bloemen betreft, plantte ik de mijne achter de garage, dus ik heb nooit een geur opgemerkt.

Een ding dat ik opmerkte, was fruit. Na 10 barre jaren werd mijn boom plotseling moeder. Het blijkt dat "steriele" bomen nog steeds fruit kunnen produceren als ze daar zijn's een kruisbestuiver in de buurt.

Het vonnis: Hoewel een "steriele" versie van deze boom mogelijk geen fruit laat vallen of een slechte geur produceert, daar'Dat is een kans'Ik zal nog steeds kruisbestuiven. Deze gewoonte zuigt de kracht van hardwerkende inheemse planten weg, waardoor ze in wezen in de war raken.

als jij'Ik heb er een, overweeg hem in te korten (hij maakt goed brandhout!) en te vervangen door een beter opgevoede, minder problematische bloeiende boom. Enkele van mijn favorieten zijn kousa-kornoelje, pagode-kornoelje, serviceberry, bloeiende kers en fringetree. Niet alleen zullen je buren je bedanken omdat je ze hebt behoed voor de stank van a 'Bradford', maar inheemse planten zullen ooit zo dankbaar zijn.