The Best of Bushes

Met hun schitterende, vaak geurige bloemen brengen sierheesters een broodnodige kleurspatting in het landschap.

Bijgewerkt: 18 april 2017 Pin pin FB opslaan

Oakleaf Hydrangea

(Hydrangea quercifolia) De meeste hortensia's worden gekweekt voor hun zomerbloei, maar de hortensia van eikenblad heeft de extra kenmerken van rijke karmozijnrode herfstkleur, aantrekkelijke fruitverstuivingen en afbladderende schors op oude stengels. In tegenstelling tot andere veel voorkomende hortensia's heeft deze soort grote bladeren die gelobd zijn als eikenbladeren. Het is ook droogteresistent dan sommige neven en nichten, maar het beloont zijn eigenaar nog steeds met superieure prestaties in rijke, vochtige grond op een schaduwrijke locatie. Het ziet er nooit uit als een boom, maar het kan wel 10 voet lang worden op gunstige locaties, hoewel 6 voet gemiddeld is. Bloemen ontwikkelen zich geleidelijk tot kleurrijke zaadclusters, waardoor hun aantrekkelijkheid wordt verlengd. Oakleaf hortensia is inheems in het zuidoosten van de Verenigde Staten, maar is breed aanpasbaar. Zone 5 tot 9.

Spice Bush

(Lindera benzoin) Een plant met veel positieve eigenschappen, kruidstruik breekt in het najaar geel uit, produceert een waas van kleine groenachtig gele bloemen in het vroege voorjaar en produceert scharlaken bessen op vrouwelijke planten in de late zomer. Het dient als een waardplant voor verschillende soorten vlinders, en de aromatische twijgen worden vaak gebruikt om kruidenthee te roeren. Plant het op een trottoir of naast een terras om te profiteren van de aangename geur. Hij houdt van diepe schaduw - waar hij een hoogte van 12 tot 15 voet kan bereiken - maar behoudt een meer compacte vorm dan veel andere schaduwminnende planten. Spice bush isn't kieskeurig over bodemkwaliteit zolang het voldoende vocht heeft. Zone 5 tot 9.

Northern Lights Azaleas

(Rododendron Northern Lights Group) Deze groep van superhardy-bladverliezende azalea's werd in Minnesota ontwikkeld als een complexe reeks hybriden met de hardste Noord-Amerikaanse en Aziatische rododendronsoorten. In tegenstelling tot de meeste andere rododendrons - waarvan er vele even spectaculair zijn in milde klimaten - zal de Northern Lights Group temperaturen tot -40 F overleven. Populaire selecties, genoemd naar hun bloemkleuren, omvatten "White Lights", "Rosy Lights, en 'Gouden lichten'. Ze rijpen allemaal op ongeveer 5 tot 6 voet en plaatsen hun spectaculaire lentebloempjes op kijkniveau. Ze houden van halfschaduw en gedijen op dezelfde goed gedraineerde, organische en zure bodems die de voorkeur hebben van alle rododendrons. Zone 4 tot 7.

Japanse roos

(Kerria japonica) Een lage, gebogen struik die even goed fungeert als een hoge bodembedekte, Japanse roos biedt multiseason-interesse in een struikrand. Zelden meer dan 5 voet hoog, verspreidt het zich langzaam in een dichte klomp. De bloemen zijn geel en opzichtig in de lente, maar de heldere twijgkleuring die de hele winter aanhoudt, is een betere reden om deze plant te laten groeien. Snijd de plant af en toe in het vroege voorjaar af om eventuele winterschade en u te verwijderen'Ik word beloond met krachtige en kleurrijke hergroei. Dubbelbloemige en bonte formulieren zijn beschikbaar. Het verdraagt zon of schaduw, en groeit goed in de meeste bodems. Zone 5 tot 9.

Soepele Sumac

(Rhus glabra) Een favoriet voor droge, zonnige gebieden, deze sumak doet het ook goed in lichte schaduw. Het kan ongeveer 12 voet hoog worden maar is vaak korter en het verspreidt zich gemakkelijk in een dichte groep van stengels. Grote clusters van kleine, lichtgele bloemen worden gevolgd door scharlaken fruit, dat de hele winter blijft bestaan. De sumak'De kenmerkende rode herfstkleur komt aan in de vroege herfst en is het hoogtepunt van het landschap. Een zeldzame cultivar uit een schutblad, "laciniata,"heeft zeer aantrekkelijke rode bladstengels die in de herfst prachtig worden wanneer de bladeren draaien, waardoor de struik een tweekleurig effect krijgt." Gladde sumak groeit in bijna elke grond Zones 3 tot 9.

winterberry

(Ilex verticillata) Typisch, hollies worden beschouwd als zuidelijke groenblijvende bomen of struiken. Winterberry is heel anders - het's volledig bladverliezend van Zone 9 noord in Zone 4. Winterberry is zelden meer dan 10 voet hoog. Het verdraagt natte grond in zon of schaduw, maar groeit even goed op redelijk droge plaatsen waar de pH van de grond lager is dan 6,5 (zuurrijk). Deze plant, met zijn kleine, saaie bladeren, is niet spectaculair in de lente of de zomer, maar domineert het landschap in de winter met zijn schitterende rode vruchten. De vrucht wordt alleen op vrouwelijke planten geproduceerd en komt het meest voor als een mannelijke plant in de buurt is om stuifmeel bij te dragen. Zone 4 tot 9.

Leatherleaf Viburnum

(Viburnum rhytidophylloides) Het is moeilijk om één viburnumsoort eruit te halen, omdat er zoveel uitstekende sierplanten zijn. Deze hybride combineert witte lentebloemclusters en duurzaam roze en / of rood fruit dat in de late zomer tot de herfst rijpt tot zwart met zwaar, ruw, semigroen blad. Het is een middelgrote tot grote struik die ongeveer 8 voet lang en breed is en groeit in de volle zon of halfschaduw in neutrale of zure grond die vochtig of droog is. Deze viburnum en enkele van zijn naaste familieleden zijn prachtige all-season planten voor je landschap. Zone 5 tot 8.

Gemeenschappelijke lila

(Syringa vulgaris) Een oude favoriet, lila heeft geen introductie nodig bij de meeste Noord-Amerikaanse hoveniers. Veel nieuwe cultivars en hybriden zijn beschikbaar, evenals extra soorten. Sommige van de recentere introducties verbreden de kleurselectie, verlengen het bloeiseizoen en bieden verhoogde weerstand tegen bladmeeldauw. Bloemkleuren variëren van wit tot roze en van lavendel tot paars. Gemeenschappelijke seringen geven de voorkeur aan een alkalische of neutrale, goed doorlatende grond. Ze doen het het beste in gebieden met harde bevriezing en ontdooiing, omdat koude temperaturen later stralende bloemen produceren. Zone 3 tot 7.

Bottlebrush Buckeye

(Aesculus parviflora) Veel buckeye soorten, zowel bomen als struiken, hebben grote tuinbouwkundige verdiensten. De combinatie van flessenborstel's hoge witte bloemen in de late lente (veel later dan de meeste andere buckeyes), zijn ingeslagen groeiwijze en het weelderige gebladerte in de zomer maakt het speciaal. In de herfst wordt het gebladerte vaak aangenaam heldergeel, dat de schaduwrijke gebieden waar het groeit het lichter maakt. Zoals veel planten, wordt het echter dichter en bloeit het overvloediger op helderdere locaties. De flessenborstel bereikt een hoogte van 10 voet en spreidt zich langzaam uit om een beplantingsgebied te vullen of een deel van een beboste helling af te dekken. Het is niet erg kieskeurig over grond en zal in veel verschillende habitats goed groeien. Zone 5 tot 9.

Vernal Witch Hazel

(Hamamelis vernalis) Terwijl de sneeuw begint te smelten - vaak nog eerder - is lente-heksenhazelaar een van de eerste houtachtige planten die ontwaken. Klampt zich vast aan rechtopstaande ledematen, de gele of roodachtige spidery bloemen zijn een zeker teken dat de winter afneemt. Deze soort is compacter en dichter dan zijn grote, herfstbloeiende neef, gewone toverhazelaar (Hamamelis virginiana), meestal blijft hij minder dan 12 voet lang. Het heeft dikke bladeren die de hele zomer aantrekkelijk blijven en in de herfst een mooie gele kleur krijgen die de bloemkleur herhaalt. Bloemen variëren in grootte en kleur, dus kies uw plant op de kwekerij als deze in bloei staat. Vernal-toverhazelaar groeit in een breed scala van bodemomstandigheden in zon of schaduw. Zone 4 tot 8.

Tuinieren