Bedtijdregels

Proberen om jonge kinderen naar bed te laten gaan (en daar te blijven) kan ouders gek maken. Of uw kind nu rusteloos of angstig is, hier zijn enkele ideeën om u te helpen bij het oplossen van uw bedtime-blues.

Bijgewerkt: 17 februari 2017 Pin pin FB opslaan Wat werkt op de leeftijd van 3 misschien niet op de leeftijd van 6.

Kort nadat Amy 3 was geworden, transformeerde ze bedtijd in een spel van Let'Zie hoe gek ik mijn ouders kan maken. Vijf minuten nadat haar ouders haar in bed hadden gestopt, vroeg Amy zich af: "Wanneer'ben ik jarig? "of" Waar heb je het over? "

Haar moeder en vader zouden haar vraag beantwoorden, haar terug naar bed leiden, haar instoppen, naar beneden gaan en wachten. Vijf minuten later'zou voor hen moeten staan ​​en er onschuldig uitzien.

"Wat is er, Amy?"

'Ehm, ik vergat je iets te vertellen, ik heb vandaag een kat gezien.'

En terug naar bed zij'Ik ga, totdat ze aan iets anders dacht om te vragen of te zeggen, of een reden om bang te zijn en te roepen. Soms is zij'd heeft een verzoek, zoals "Ik heb sinaasappelsap nodig!"

Denk als een 3-jarige. Na maanden van alles geprobeerd te hebben om haar in bed te krijgen, bedacht haar vader een manier om haar te slim af te zijn. Op een nacht, terwijl hij haar instopte, leunde hij voorover en fluisterde: 'Als we Amy verlaten, kun je ons voor de gek houden door je deur stil te sluiten, het licht aan te doen en met je speelgoed te spelen.'Rustig, we hebben gewonnen'ik hoor je niet. Wij'Ik zal je denken'opnieuw slapen, we hebben gewonnen't wordt boos en je kunt spelen totdat je in slaap valt! "

Haar ogen werden groot en ze giechelde. Pa vervolgde: "Als je een geluid maakt, of je deur opendoet, dan doen we dat'Ik moet je terug naar bed brengen en het licht uitdoen. Dus laat'Zie of je ons vannacht kunt voor de gek houden, Amy. Laat's zie hoe stil je kunt zijn. "

Magie! Vanaf die nacht was Amy dolblij met het 'foppen' van haar ouders. Elke avond stopten ze haar in en herinnerden haar aan hun goedgelovigheid. Kort daarna zou Amy alleen in slaap vallen.

Haar ouders "foppen" werkte omdat het Amy aansprak's 3-jarige verbeelding en haar verlangen om haar wereld te beheersen. Pleiten, bedreigen, slaan of steekpenningen doneren't werkt omdat ze niet omgaan met kinderen op hun niveau.

Stel richtlijnen in. Wat werkt met een 3-jarige gewonnen't werken met een 6-jarige. Een 6-jarig kind'De focus ligt op privileges. Niets is belangrijker dan naar buiten kunnen gaan en met vrienden kunnen spelen, favoriete programma's op tv kunnen bekijken en zo laat mogelijk opblijven. Kinderen van deze leeftijd laten opletten, is een kwestie van privileges manipuleren om het verband tussen vrijheid en verantwoordelijkheid te tonen.

Neem bijvoorbeeld de ouders van de 6-jarige Philip. Hij drong erop aan dat een van zijn ouders bij hem bleef totdat hij in slaap viel. Als ze geen zin hadden, huilde en schreeuwde hij totdat ze toegaven. Ze hadden geprobeerd met hem te redeneren, hem uit te laten schreeuwen en allerlei soorten steekpenningen. Ze gaven hem zelfs een waterpistool gevuld met schijnbaar "monsterafweermiddel".

Laat het kind het probleem oplossen. Een opvoedingsdeskundige stelde voor Philip de verantwoordelijkheid voor het probleem te geven en daarom een ​​kans om het op te lossen. Als hij voor het slapen gaan wilde dat een van zijn ouders bij hem zou blijven tot hij sliep, dan zou een ouder blijven. De volgende dag mocht Philip echter geen tv kijken en werd hij een uur eerder naar bed gebracht.

Het duurde een aantal weken voordat Philip plots aankondigde dat hij het niet deed'Ik wil een bedrijf voor het slapen gaan.

"IK'ik ben boos op je, 'zei hij tegen zijn ouders.' Dat'het is goed, Philip, "zeiden ze." Als jij'wees boos op ons en jij don'ik wil ons om ons heen hebben, we begrijpen het. Bel ons als u van gedachten verandert. '

Dat was het begin van Philip's nieuw leven, een leven zonder bedtijd angsten. Als hij bang was, deed hij dat niet'Ik vertel het niemand. Hij pakte het alleen aan. Dat is waar het bij opgroeien om draait.